Historia szkoły

NAJWAŻNIEJSZE WYDARZENIA Z HISTORII SZKOŁY
I. 1945 – 1955

Rodowód Zespołu Szkół Nr 3 im. rtm. Witolda Pileckiego w Zabrzu jest nierozerwalnie związany z dziejami Zasadniczej Szkoły Górniczej Kopalni Węgla Kamiennego „Makoszowy”, której początki sięgają roku 1945, kiedy to – prawie równocześnie z uruchomieniem kopalni na obszarze Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego – organizowano pierwsze przyzakładowe szkoły przemysłowo-gómicze. 5 grudnia 1945 r. z inicjatywy Ministerstwa Górnictwa utworzono Szkołę Zawodową, która mieściła się w barakach przy ul. Hagera i przysposabiała do zawodu górników dla ówczesnych kopalń „Concordia”, „Ludwik”, „Mikulczyce” i „Jadwiga”.

II. 1955 – 1965

W roku 1958szkoła została przeniesiona do własnego budynku przy ul. 3-go Maja 118 , gdzie mieści się nadal i oddana pod opiekę KWK „Makoszowy”, która przyjęła na siebie obowiązek pokrywania kosztów utrzymania szkoły, wyposażenie jej w sprzęt i pomoce naukowe. Przy ścisłej współpracy z kopalnią organizowano wówczas odpowiadające potrzebom warsztaty i pracownie przedmiotów specjalistycznych. W latach 1963-1964 szkoła wzbogaciła się o nową specjalistyczna pracownię elektrotechniki oraz przyszkolne boisko sportowe.

III.1965 – 1975

Najbujniejszy rozwój bazy szkolnej przypada na koniec lat 60-tych i lata 70-te. W 1970 oddano do użytku :

-nowoczesną pracownię przedmiotową elektrotechniki i elektroniki,

• pierwszą w województwie nowoczesna pracownię wychowania obywatelskiego wyposażoną w sprzęt audiowizualny,
• laboratorium maszyn elektrycznych, elektroniki i automatyki górniczej.

W 1973 r. oddano do użytku nadbudowane II piętro budynku szkoły z nowymi gabinetami i salami lekcyjnymi oraz rozpoczęto budowę i modernizację internatu przy ul. Hagera.
W 1974 r.uruchomiono laboratorium fotograficzne i nowoczesne studio nagrań w podziemiach szkoły.
Należy podkreślić, ze we wszystkich działaniach mających na celu wzbogacenie bazy szkoły ogromną rolę odegrali przede wszystkim ówczesny długoletni dyrektor tej placówki mgr Mariusz Gębski, nauczyciele, instruktorzy i uczniowie , którzy w ramach zajęć praktycznych wykonali większość prac. Troska kierownictwa o zapewnienie uczniom kadry pedagogicznej na wysokim poziomie oraz uwzględnianie w wyposażeniu szkoły i w procesie dydaktycznym najnowszych osiągnięć technicznych przez długie lata utrzymywały szkołę w zołówce tego typu szkół.
W dowód uznania za wybitne osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze w ZSG KWK „Makoszowy” odbyło się w 1974 r. międzyresortowe kolegium do spraw szkolnictwa zawodowego z udziałem ówczesnego Ministra Oświaty i Wychowania Jerzego Kuberskiego. W tym samym roku szkoła została odznaczona „Złotą Odznaką Zasłużonemu dla Rozwoju Województwa Katowickiego”. Placówkę; te; jako wzorowo prowadzoną, odwiedziło również wielu znamienitych gości krajowych i zagranicznych.
IV. 1975 – 1985

W 1975 r. baza szkoły wzbogaciła się o:

• nowe chodniki ćwiczebne,
• warsztaty szkolne usytuowane w Makoszowach,
• warsztaty: elektryczny i automatyczny w zaadaptowanych podziemiach budynku szkoły, umożliwiające prowadzenie pomiarów i ćwiczeń z elektrotechniki, automatyki i górnictwa,
• pracownię nowoczesnych środków audiowizualnych i technicznych wraz z układem telewizji zamkniętej.

Ponadto, w tym samym roku ukończono rozbudowę internatu do 400 miejsc oraz jego modernizację i komfortowe wyposażenie zarówno części mieszkalnej, jak i pomieszczeń umożliwiających rozwijanie działalności kulturalnej, rozrywkowej i sportowej. W roku 1976 uruchomiono pracownie; programowego nauczania .W roku 1977 oddano do użytku nowo zbudowaną salę gimnastyczna. W 1981 r. uruchomiono nowy internat przy ul. Knurowskiej na około 200 miejsc.
W październiku 1983 r. uruchomiono nowocześnie wyposażone Szkolne Studio RTV i Izbę Pamięci, Tradycji i Ekspozycji , której otwarcia dokonał ówczesny Minister Górnictwa i Energetyki gen. dyw. Czesław Piotrowski,

V.1985 – 1995

Połowa lat 80-tych to wielkie zmiany w życiu szkoły, ponieważ postępujący kryzys gospodarczy nie ominął górnictwa.
Już wtedy dotkliwie dawał się odczuć brak potrzebnego sprzętu w warsztatach szkolnych oraz w dotychczas systematycznie modernizowanych pracowniach przedmiotowych. Uruchomiono wprawdzie nową sztolnię ćwiczebną w warsztatach przy ul. Lubuskiej, ale powoli zaczynała się już rysować konieczność stopniowej zmiany profilu bazy warsztatowej.
Zmniejszająca się ilość uczniów zamiejscowych pociągnęła za sobą konieczność zmniejszenia liczby miejsc w internacie i w 1986 r. przeniesiono go w bliskie sąsiedztwo szkoły – do budynku po Domu Górnika KWK „Makoszowy” przy ul. 3-go Maja, a w 1991 r całkowicie go zlikwidowano.
Przemiany polityczne i gospodarcze zapoczątkowane w 1989r. spowodowały przeobrażenie charakteru szkoły. Nauczyciele pod kierownictwem jej ówczesnego dyrektora inż. Andrzeja Gąski szybko przystosowali się do nowej sytuacji i przystąpili , uzyskując poparcie władz oświatowych, do tworzenia szkoły zawodowej typu maturalnego w oparciu o dotychczasową bazę materiałową.
W roku 1991 obok coraz mniejszej ilości klas szkoły górniczej rozpoczęło pracę Liceum Zawodowe kształcące w dwóch specjalnościach:

• monter urządzeń elektronicznych
• mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych
  W kwietniu 1993 r. nastąpiło oficjalne przekazanie Zasadniczej Szkoły Górniczej KWK „Makoszowy” Kuratorium Oświaty i Wychowania, a co za tym idzie zmiana nazwy szkoły na Zasadniczą Szkołę Zawodową Nr 3 i Liceum Zawodowe Nr 1.
  Od września 1993 r. rozpoczęto nabór do klas w specjalnościach :
• ślusarz-spawacz,
• elektromonter,
• ogrodnik terenów zieleni

Przekazanie szkoły i zmiana specjalności pociągnęły za sobą konieczność likwidacji warsztatów szkolnych przy ul. Lubuskiej.
Większość z nich znalazła swe miejsce w przeorganizowanych podziemiach budynku szkoły.
W lutym 1994 r. otwarto szkolę typu policealnego: Policealne Studium Zawodowekształcące w zawodzie technik informatyk. 23 maja 1994 r. Rada Miejska w Zabrzu podjęła uchwałę, zgodnie z którą szkoły: Policealne Studium Zawodowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Liceum Zawodowe tworzą pod patronatem gminy Zespół Szkół Zawodowych Nr 3 w Zabrzu zlokalizowanyw obiekcie szkolnym przy ul. 3-go Maja 118.
VI. 1995 – 2005

Połowa lat 90-tych to nowy rozdział w historii szkoły.W styczniu 1995 r. szkoła znalazła się w grupie szkół, które przystąpiły do programu pilotażowego, w wyniku którego stała się od 1.01.1996jednostką budżetową samobilansującą – dysponent budżetu III stopnia.
W maju 1995 r. odbyły się pierwsze egzaminy dojrzałości.24.05.1996 r. nastąpiło uroczyste nadanie szkole imienia rotmistrza Witolda Pileckiego i prawa posiadania sztandaru. Pomimo wielu trudności finansowych udało się zaadaptować pomieszczenia w budynku na pracownie zajęć praktycznych. Zmodernizowano istniejącą pracownię komputerową oraz utworzono drugą, wyposażoną w najnowocześniejszy sprzęt klasy IBM i urządzenia peryferyjne. Oddano również do użytku nowoczesną pracownię elektroniki.W roku szkolnym 1996/97 uruchomiono Technikum Telekomunikacji w zawodzie technik telekomunikacji o specjalnościach:

• telekomutacja
• teleinformatyka

W 2000 r. uruchomiono pracownię interdyscyplinarną do nauczania przedmiotów elektronicznych i telekomunikacyjnych wyposażoną w nowoczesne trenażerysymulacyjne.
W maju 2001 r. odbyły się pierwsze obrony prac dyplomowych w zawodzie technik telekomunikacji.
Od 1.09.2001 r. włączono Gimnazjum Nr 15 w Zespół Szkół Zawodowych Nr 3,w którym uczyło się wówczas około 1100 uczniów w 33 klasach.
1.09.2002 r. – zgodnie z przepisami wprowadzającymi reformę ustroju szkolnego – przekształcono szkołę ponadpodstawową 5-letnie Technikum Telekomunikacji w szkołę ponadgimnazjalną 4-letnie Technikum Nr 3, kształcącą w zawodach technik telekomunikacji i technik elektronik oraz 4-letnie Liceum Profilowane o profilach elektrotechnicznym, elektronicznym i mechatronicznym na 3-letnie Liceum Profilowane.
1.09.2003 r. uruchomiono nową szkołę ponadgimnazjalną XI Liceum Ogólnokształcące i zmieniono nazwę szkoły na Zespół Szkół Nr 3 im. rtm. Witolda Pileckiego.
I tak jest do dziś….